Η υδροδότηση στο χωριό γινόταν μέσω πηγαδιών τόσο ιδιωτικών όσο και κοινοτικών. Στη συνέχεια, η υδροδότηση στο Πολέμι πραγματοποιείτο μέσω τριών βρυσών, της Καγιού, της Κάτω Βρύσης και του Ξινά, οι οποίες σώζονται ακόμη και σήμερα. Και οι τρεις βρύσες ξεχωρίζουν για τη γραφικότητα τους, συγκεκριμένα είναι «λιθόκτιστες με καμάρες».
Οι τρεις βρύσες, όπως διευκρινίζει ο κος Ανδρέας Ονησιφόρου Πολεμίτης, λειτουργούσαν με «λαγούμι», το οποίο συγκέντρωνε νερό σε από απόσταση 600 έως 700 μέτρων. Κατά τους θερινούς μήνες το νερό των βρυσών στέρευε, εν αντιθέσει με τους χειμερινούς που έρεε άφθονο. Στην Κάτω Βρύση, όμως, έρεε πάντοτε περισσότερο νερό από τις άλλες δύο. Οι κάτοικοι του χωριού αναφέρουν χαρακτηριστικά πως «η Κάτω Βρύση ήταν η πλουσιότερη του χωριού».
Σ’ αυτό το σημείο, αξίζει να σημειωθούν μερικές από τις συνήθειες των παλιών κατοίκων του χωριού, που είναι άμεσα συνδεδεμένες με τις προαναφερόμενες βρύσες. Οι γυναίκες του χωριού, λοιπόν, στις γούρνες των βρυσών έπλεναν τα ρούχα τους αλλά και τα οικιακά τους σκεύη, χρησιμοποιώντας «αλουσίβα», δηλαδή στάχτη από κλαδιά αμπελιών. Επιπρόσθετα, οι χωριανές γέμιζαν τα πήλινα σταμνάκια- κατασκευασμένα είτε στο Φοινί είτε στον Κόρνο- με νερό από την πλησιέστερη βρύση και στη συνέχεια τα μετέφεραν στο σπίτι. Το βράδυ, τα τοποθετούσαν στην αυλή του σπιτιού σ’ ένα ειδικό στασίδι, γνωστό ως «σταμνοστάτη», έτσι ώστε την επόμενη μέρα να απολαύσουν κρύο νερό. Το κανάτι καλυπτόταν από «κλαδί θρουμπιού» , το οποίο όχι μόνο προστάτευε το νερό από τυχόν ακαθαρσίες, αλλά ταυτόχρονα του «χάριζε ένα υπέροχο άρωμα».
Οι προαναφερόμενες βρύσες έπαυσαν να λειτουργούν στα μέσα της δεκαετίας του ’50, όταν αντικαταστάθηκαν από τις βρύσες της γειτονιάς. Σαφέστερα, μεταξύ του 1951 με το 1956, μεταφέρθηκε νερό από τα δάση Αππιές και Πάπα Λούκα σε ντεπόζιτα και από εκεί διακλαδώθηκε σ’ ολόκληρο το χωριό. Έτσι κάθε γειτονιά είχε και τη δική της βρύση μέχρι και την ανακήρυξη της κυπριακής δημοκρατίας που καταργήθηκαν εντελώς. Απ’ αυτές τις βρύσες σήμερα σώζονται μονάχα τέσσερις.
Σταδιακά, όμως, τα πιο πάνω δάση έπαυσαν να τροφοδοτούν το χωριό με νερό, επειδή οι πηγές τους στέρεψαν εξαιτίας μακρών περιόδων ανομβρίας. Στο εξής, το νερό στο χωριό διοχέτευαν από την περιοχή «Περισπωμένη». Στις μέρες μας, έχει εγκατασταθεί νέο σύστημα ύδρευσης και άρδευσης σ’ ολόκληρο το Πολέμι.
Πηγή:
Κος Ανδρέας Ονησιφόρου Πολεμίτης, κάτοικος Πολεμίου
